Թումանյանական նախագծի շրջանակներում կարդում ենք ու սովորում Հովհաննես Թումանյանի «Մի կաթիլ մեղրը»։ Կարդացինք , պատմեցինք , քննարկեցինք դասարանում , հետո հանձնարավեց տանը ինքնուրույն բեմադրել և նկարահանել ։ Ինձ զարմացրեց Հարությունյան քույրիկների ՝ 3․1 դասարանի Վիկայի և 5 տարեկան Էլիզայի աշխատանքը ։ Քույրիկներով որոշել եմ պլաստիլինից ծեփել «Մի կաթիլ մեղր»-ի հովվին ։ Իրենց հատուկ անմիջականությամբ և անկեղծությամբ հա՛մ պատում են , թե ինչպե՞ս է պետք հովիվ ծեփել պլաստիլինից , համ էլ ՝ խաղում են ։ Սրա հետ մեկտեղ , իրենք են նկարահանում ամբողջ պրոցեսը ՝ Վիկայի համակարգչով ։ Իսկական հաղորդում ։ Մտածել են ամեն ինչ ՝ իրենց հագուստից , արդ ու զարդից սկսված ։ Քանի որ փոքր կադրերով են նկարում , մտածել են նույնիսկ , թե ինչպե՞ս ներկայացնեն , բացատրեն Վիկայի բացակայությունը , որը գնում է ամեն անգամ համակարգչի տեսախցիկը միացնելու ։
Ահա առանց ավելորդությունների ՝ կարողությունների , հմտությունների , ազատության , ստեղծագործական երևակայության ցուցադրման այսպիսի մի վառ օրինակ ,որտեղ և՛ խմբային աշխատանք կա , և ՛ ինքուրույն է կատարված աշխատանքն ՝ առանց մեծահասակի միջամտության , և՛ իմաստալից , անկաշկանդ խոսք ։
Հռիփսիմե Առաքելյան
3․1 դասարանի բլոգ 